"Το κέντρο της πόλης", η Αγορά, των αρχαίων Μεγάρων.

Φανταστική απεικόνιση στοάς, της αρχαίας Αγοράς των Μεγάρων.

Από διάφορες σκαπτικές εργασίες που έχουν γίνει τα τελευταία εκατό χρόνια,  ανακαλύφθηκαν πολλά σημεία και κτήρια της αρχαίας ένδοξης πόλις των Μεγάρων, όπου σχεδόν ‘’επάνω’’ της, ζει και αναπτύσσεται η σύγχρονη πόλη.

Παραμένει άγνωστος ο χρόνος που πρωτοκατοικήθηκε, χάνεται στα βάθη της μυθολογίας, και η οικιστική της διαδρομή συμπλέει με το σύνολο των μυθοπλασιών όλης της υπόλοιπης πανάρχαιας Ελλάδας.

Ο Γερμανός καθηγητής φιλολογίας, U. Vilamovitch (Βιλάμοβιτς), καθώς η ενασχόλησή του με τα Ομηρικά Έπη υπήρξε μακροχρόνια, δηλώνει με βεβαιότητα πως η πόλις των Μεγάρων αναφέρεται στη Β΄ ραψωδία της Ιλιάδας και στο στίχο 508, που συναντάται η φράση ‘’Νισσα Ζάθεη’’.  ‘’Μην σας παραξενεύει, καταθέτει στις σημειώσεις του. Διότι ο Πανδίονας, ως γνωστό, μοίρασε το βασίλειό του (την Αττική) στους τέσσερεις γιούς του. Ο τόπος δε της Μεγαρίδας, συνεχίζει, το Δυτικό μέρος του βασιλείου του Πανδίονα, κληρώθηκε στο γιό του Νίσσο. Το όνομά του Νίσσου συνδέθηκε με σημαντικά έργα που έγιναν την εποχή εκείνη στη περιοχή ώστε η "Μητρόπολις" της τότε  χώρας να μετονομαστεί σε Νίσσα…’’

Η "Μητρόπολη" της Μεγαρίδας, τα κλασικά πλέον Μέγαρα, δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα από τα αρχιτεκτονήματα και των πλούτο των άλλων ελληνικών πόλεων, παρόλο που βρίσκεται σε μια πολύ ευαίσθητη περιοχή και δεν λείπουν οι συνεχόμενες πολεμικές επιδρομές.

Ήταν μια πολύ καλά οργανωμένη πόλη, με ασφαλή οχυρωματικά έργα, με άνετους πλακόστρωτους δρόμους, με μεγαλοπρεπέστατα ιερά και ναούς, με δημόσια κτήρια και την αγορά στη μέση σχεδόν της Ευθείας Οδού, της κεντρικότερης οδικής αρτηρίας που διέσχιζε τη πόλη. Η αγορά των αρχαίων Μεγάρων κάλυπτε μεγάλο μέρος από τις παρυφές, το κεντρικό -νότιο τμήμα, των δύο Ακροπόλεων (Αλκάθου-Καριάς).  Η Αρχαιολογική σκαπάνη έφερε στο φως την καμαροσκέπαστη στοά της αγοράς όπου τα καταστήματα ήταν το ένα δίπλα στο άλλο και στη πρόσοψη διέθεταν κιονοστοιχίες (σειρά από κολόνες).  Ενώ γύρω της και σε κοντινές αποστάσεις ήταν τα περισσότερα Δημόσια κτήρια καθώς και το αρχιτεκτονικό μοναδικό αριστούργημα της Κρήνης του Θεαγένους.