Τριποδίσκοι, Νίσσα, Μέγαρα (6ον).

Αρχαίο κτίσμα πιθανόν το μνήμα του Καρ στις απολήξεις των Γερανείων Όρεων, στη σημερινή παραλία "Βαρέα" των Μεγάρων.  

Ένας ακόμη πανάρχαιος Μεγαρικός μύθος ιστορούσε πως ο μεγαλύτερος γιός του βασιλιά Μεγαρέα, Τίμαλκος, σκοτώθηκε από τον Θησέα όταν εκστράτευσε στην Άφιδνα με τους Διόσκουρους. Ο Παυσανίας αντιτίθεται στον Μεγαρικό μύθο, αναφέροντας έναν άλλο μύθο, από τη ποίηση του  Αλκμάν (7^ος π.Χ. αιώνα), που έλεγε ότι: ‘‘...οι Διόσκουροι εισέβαλαν στην Αττική. Εκεί, αφού ελευθέρωσαν την αδελφή τους, απήγαγαν τη μητέρα του βασιλιά της Αθήνας, την Αίθρα και βοήθησαν να ανέβει στον θρόνο της Αθήνας ο Μενεσθέας, εκμεταλλευόμενοι και την απουσία του Θησέα ο οποίος ήταν φυλακισμένος στον Άδη...’’ και του Πίνδαρου (522 π.Χ. - 443 π.Χ.), καθώς αναπαραγάγει ποιητικά την ίδια μυθική ιστορία (Παυσ. Α.  41. 4,5.).

Ο ποιητικός μύθος όμως του Αλκμάνα και του Πίνδαρου είναι ηλίου φανερότερο πως έχει στοιχεία ψευδή καθώς αυτά οδηγούν μόνο προς την ηρωοποιήσει του Θησέα.’’Ηταν φυλακισμένος στον Άδη (;)’’

Ο σημερινός μελετητής αντιλαμβάνεται εύκολα ότι ο Θησέας δεν γινόταν να φυλακιστεί στον Άδη και πως αυτή η μυθολογική ποιητική παράδοση πιθανόν να έγινε για να καλύψει αδύναμα σημεία επί της βασιλείας του και φυσικά τη κατάληψη του Αθηναϊκού θρόνου από τον Μενεσθέα.  

Γιατί λοιπόν να μην κρύβονται τα αληθινά σπάργανα των ιστορικών γεγονότων στο Μεγαρικό μύθο που είναι ο πιο αληθοφανής, και θα πρέπει να δεχτούμε τους χοϊκούς ποιητικούς μύθους των Αλκμάν και Πίνδαρου; Ποιος άραγε μπορεί σήμερα να αρνηθεί ότι έγινε κάποια μάχη, την εποχή εκείνη, στην Άφιδνα και εκεί σκοτώθηκε ο Τιμάλκος, γιός του βασιλιά Μεγαρέα;          

Και στο ίδιο κεφάλαιο μάλιστα, συνεχίζει την αρνητική κριτική του για εκείνο το μέρος της μυθολογίας των Μεγαρέων που ανέφερε ότι ο Θησέας (από την μεριά της γιαγιάς του), ήταν απόγονος του Πέλοπα:  ‘’Για όποιον έχει ασχοληθεί με γενεαλογίες είναι φανερό ότι οι Μεγαρείς είναι ανόητοι, αν ο Θησέας είναι απόγονος του Πέλοπα’’ (Παυσ. Α.  41. 4,5.).

Είναι ‘’ΑΝΟΗΤΟΙ’’ οι Μεγαρείς, κατά τον Παυσανία, επειδή τον 2^ο μ.Χ. αιώνα (που περιηγήθηκε εκείνος στη Μεγαρίδα), οι πανάρχαιοι Μεγαρικοί μύθοι δεν συνταίριαζαν με τους πλασμένους Αθηναϊκούς μύθους που έφτιαξαν έναν ήρωα, τον Θησέα, για να ‘’ομαλοποιήσουν’’ τα κενά της συνέχισης της ύπαρξής τους κατά τους σκοτεινούς αιώνες της Αθήνας;    

Ο Μεγαρικός μύθος αλλά και ο Αθηναϊκός ανέφερε για την γενεαλογία του Θησέα: Ο Πύλας (βασιλιάς των Μεγάρων 14ος  αι. π.Χ) είχε δυο παιδιά, τον Σκίρων και την Πυλία. Η Πυλία κόρη του Μεγαρέα βασιλιά, παντρεύτηκε τον Πανδίονα και γέννησαν τον Αιγέα που υπήρξε πατέρας του Θησέα! 
Και αναρωτιέται ο σημερινός ερευνητικός νους, που υπάρχει η ανοησία των Μεγαρέων που εντόπισε ο περιηγητής του δεύτερου μ. Χ. αιώνα;

Συνεχίζεται...