Τριποδίσκοι, Νίσσα, Μέγαρα (5ον).

Ο θριγκός του θησαυρού των Μεγαρέων στην Ολυμπία.

Ο θριγκός χρονολογείται στον 6ο αιώνα π.Χ. Ο θριγκός ήταν αρχιτεκτονικό τμήμα του θησαυρού των Μεγαρέων, δηλαδή του ναϊσκου που αφιέρωσαν οι Μεγαρείς στον Δία και εκεί μέσα φύλαγαν αναθήματα μεγάλης θρησκευτικής και υλικής αξίας.

Οι Αθηναϊκοί μύθοι.

Πως θα μπορέσει ο μελετητής να διαχωρίσει το μύθο από την ιστορία για την πανάρχαια πόλη –κράτος των Μεγάρων, όταν το σύγχρονο κράτος της Ελλάδας έχει δείξει τόση αδιαφορία; Απ’ ότι δείχνουν τα γεγονότα, κανένας δεν έχει ασχοληθεί σοβαρά και σε βάθος να αναζητήσει τις αιτίες που κάνουν το πανάρχαιο και ιστορικό τοπίο της Μεγαρίδας να είναι τόσο ομιχλώδης.

Πριν από τον ‘’Χρυσό Αιώνα’’ της Αθήνας, όπου τόσο έχουν ασχοληθεί ξένοι και Έλληνες υπήρξαν αποδεδειγμένα και άλλοι, και ίσως να ήταν σημαντικότεροι ‘’Χρυσοί Αιώνες’’, για την Ελλάδα…    

Τα Μέγαρα, υποθέτουν οι ιστορικοί, πως έγιναν πόλις - κράτος μόλις τον 8^ο π.Χ. αιώνα (;) με την συνένωση διάφορων πολιχνών που ήταν στη περιοχή τους κι έκτοτε λένε πως μεγαλούργησαν. Ο Παυσανίας, μάλιστα, εκφέρει την άποψή ότι: οι Μεγαρείς ήταν Ίωνες πριν την κάθοδο των Δωριέων (περίπου τον 11^ον π.Χ. αιώνα), και άνηκαν στην πανίσχυρη πόλη των Αθηνών. Κάτι που υιοθετήθηκε αβασάνιστα. Τραγικά και ανήκουστα πράγματα βέβαια όταν οι ίδιοι οι Αθηναϊκοί μύθοι τα διαψεύδουν!

Πουθενά στους αρχαίους Αθηναϊκούς μύθους δεν αναφέρεται ότι η Μεγαρίδα ήταν στις περιοχές που ο Κέκροπας (ο μυθικός ιδρυτής της πρώτης πόλης των Αθηνών ), διαίρεσε τους κατοίκους της Αθήνας σε τέσσερις φυλές και περιοχές κι όπου τις ονόμασε  ‘’Κεκροπίς’’,  ‘’Αυτόχθων’’, ‘’Ακταία’’ και ‘’Παραλία’’. Καθώς και εκτός αυτού διαίρεσε την Αττική σε δώδεκα αυτόνομους δήμους.

Και ας υποθέσουμε ότι άνηκε η Μεγαρίδα στην Αθήνα, γιατί τότε ο μύθος θέλει να μεταμορφώνεται η θεά Αθηνά σε αιθυία (αγριόπαπια), και να μεταφέρει τον Κέκροπα στην ακτή της Μεγαρίδας για να τον κρύψει(1);  Μήπως το ίδιο δεν έγινε και με τον βασιλιά των Αθηνών Πανδίων(2) γύρω στα 1430 π.Χ, που τον έδιωξαν από τον θρόνο του οι Μητιονίδες και κατέφυγε στα Μέγαρα; Πως λοιπόν ήταν δυνατών να καταφύγουν στα Μέγαρα για να σωθούν εκεί, όταν η πόλις άνηκε στην Αθήνα;

Μήπως και ο άλλος Αθηναϊκός μύθος περί Θησέα, δεν αποκαλύπτει την μοναδική αλήθεια όταν αναφέρει πως: ο Θησέας που ήταν βασιλιάς της Αθήνας μεγάλωσε την περιοχή καταλαμβάνοντας τα Μέγαρα και έφθασε μέχρι τον Ισθμό της Κορίνθου, όπου και καθιέρωσε τις γιορτές, τα Ίσθμια!

Και έρχεται ακόμη ένα ερώτημα: εάν ήταν όντως από την εποχή του Κέκροπα, στα 1600 π.Χ η Μεγαρίδα περιοχή των Αθηνών, γιατί να την καταλάβει το 1234 π.Χ. (είτε κατά το Πάριο Χρονικό το έτος 995 π.Χ) ο Θησέας;

Παρακολουθώντας τους Αθηναϊκούς μύθους, αυτούς που αναφέρονται στη Μεγαρίδα, συμπεραίνεις εύκολα ότι εξιστορούνται οι όποιες καταστάσεις για ένα διαφορετικό κράτος από εκείνο της Αττικής και της Αθήνας. Κανένας φυσικά δεν μπορεί να αμφισβητήσει το γεγονός ότι η Μεγαρίδα, εκείνη την πανάρχαια εποχή, κατοικούνταν από Πελασγικά φύλα όμοια με της Αθήνας, αλλά το πως ήταν μια αυτεξούσια περιοχή, με το δικό της ξεχωριστό κράτος είναι το μόνο σίγουρο. Και τούτο απορρέει από τους δεκάδες Αθηναϊκούς είτε Μεγαρικούς μύθους που έφτασαν έως εμάς. Διότι εάν δεχτούμε την αναφορά του Παυσανία σαν αληθινή: ‘’… άρχισε ο πόλεμος των Πελοποννησίων κατά των Αθηναίων, κατά τον οποίο κάθε χρόνο οι Αθηναίοι ρήμαζαν με στόλο και στρατό τη χώρα των Μεγαρέων και τα δημόσια κτίρια κατέστρεψαν και τους ίδιους έφεραν στο έσχατο σημείο φτώχειας…’’(Παυσαν. Α.  40, 4.). Και όταν από πολλούς αρχαίους συγγραφείς αναφέρονται ιστορικές πλέον πράξεις ‘’μίσους’’ των Αθηναίων ήδη από την τυραννία του Πεισίστρατου έως και τους Πελοποννησιακούς πολέμους. Τότε κάτω από την ιστορική ομίχλη, που αναφέραμε στην αρχή, να υπάρχουν πολλές αλήθειες που θέλουν άλλοι να σφετεριστούν.

Συνεχίζεται.....

Σημειώσεις:

1. Ένα από τα επίθετα που προσέδιδαν, στην Αθηνά οι Μεγαρείς, ήταν Αίθυια. Όπου σύμφωνα με το μύθο, η θεά μεταμορφώθηκε σε Αίθυια (αγριόπαπια) για να μεταφέρει με ασφάλεια τον Κέκροπα στα Μέγαρα κάτω από τις φτερούγες της.

2. Πανδίων, γιος του Κέκροπα και της Μητιαδούσης. Αυτό τον Πανδίονα τον έδιωξαν από τον θρόνο του οι Μητιονίδες και κατέφυγε στα Μέγαρα. Εκεί πήρε ως σύζυγό του την Πυλία, θυγατέρα του εκεί βασιλέα Πύλαντα, τον οποίο και διαδέχτηκε. Παιδιά αυτού του Πανδίονα ήταν οι Λύκος, Νίσος, Πάλλαντας και ο Αιγέας, ο πατέρας του ήρωα Θησέα, συλλογικά γνωστοί ως Πανδιονίδες, που επανακατέβαλαν την εξουσία στην Αθήνα. Αυτό φαίνεται ότι συνέβη μετά τον θάνατο του Πανδίονα, καθώς το ηρώο και ο τάφος του υπήρχαν στα Μέγαρα.

Πηγές:

Ηρόδοτος Βιβλίο Γ (Θάλεια),60

Karl Otfried Müller (1797-1840), μετάφραση George Cornewall Lewis (1806-1863) και Henry Tufnell (1805-1854), επιμ. (1839) (στα Αγγλικά). The history and antiquities of the Doric race. Λονδίνο: Murray. σελ. Τόμος Β'. Ανακτήθηκε την 16 Σεπτεμβρίου 2009.

Strabo, Geographica, Matrix Verlag, Wiesbaden, 2005, ISBN 3-86539-051-X.

Κρουσίου: Λεξικόν Ομηρικόν, διασκευή από την έκτη γερμανική έκδ. υπό Ι. Πανταζίδου, έκδοση «Βιβλιεκδοτικά καταστήματα Αναστασίου Δ. Φέξη», Αθήνα 1901