Η πόλις των Μεγάρων υπήρξε "Emporia" (ρωμαϊκό
κέντρο εμπορίου) καθώς φαίνεται και στο χάρτη της Tabula Peutingeriana, την
περόδο της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.
Εκείνη την περίοδο κόπηκαν νομίσματα στη Μεγαρίδα για την καλύτερη εξυπηρέτηση των εμπορικών συναλλαγών.
Εκείνη την περίοδο κόπηκαν νομίσματα στη Μεγαρίδα για την καλύτερη εξυπηρέτηση των εμπορικών συναλλαγών.
Πηγή εικόνας: https://www.facebook.com/photo.php?fbid=499248693441304&set=pb.289842227715286.-2207520000.1359604046&type=3&theater
Επιπλέον πληροφορίες: http://en.wikipedia.org/wiki/Tabula_Peutingeriana
Ερώτ.: Κ. Γκίνη οι περισσότεροι περιηγητές που ήρθαν τον 17ο
αι. μ.Χ. στα Μέγαρα ώστε να γνωρίσουν τον ένδοξο τόπο και κατά μία έννοια να ‘’προσκυνήσουν’’
την μακραίωνη ιστορία του. Ενώ, σχεδόν
όλοι, φαίνεται να κρατούν το βιβλίο του Παυσανία (ΑΤΤΙΚΑ) στα χέρια και αναζητούσαν
τα αρχαία χτίσματα. Είναι επίσης ενδιαφέρον ότι παρόλο που είχαν περάσει
δεκαπέντε αιώνες από την περιήγηση του Παυσανία στα Μέγαρα, η ονομασία στις τοποθεσίες, οι ελληνικότητα των κατοίκων αλλά και η διαδρομή, Ελευσίνας- Κορίνθου παρέμεναν –θα έλεγε κάποιος- γαντζωμένα
στο ένδοξο παρελθόν.
Στέλ. Γκίνης: Με τη ερώτηση τούτη μου δίνεται η ευκαιρία να απαντήσω, με ιστορικά στοιχεία, σε διάφορες ανυπόστατες φήμες.
Μάλιστα, είναι άλλη μία απόδειξη ότι δεν έμειναν επί μακρό χρονικό διάστημα ξένοι είτε κατακτητές στα Μέγαρα. Με αυτό, θέλω ακόμα να επισημάνω πως οι Μεγαρείς δεν εγκατέλειψαν ποτέ την πόλη τους. Ξέρεται, ακούγεται στα χρόνια μας ένας περίεργος μύθος ό,τι δηλαδή τα Μέγαρα είχαν εγκαταλειφτεί. Δεν γνωρίζω από πού προήλθε αυτή η μυθοπλασία αλλά ποτέ οι Μεγαρείς δεν άφησαν ακατοίκητη την πόλη. Η ιστορία με τα καταγεγραμμένα γεγονότα της αποδεικνύει την αλήθεια.
Επί ρωμαϊκής αυτοκρατορίας κόπηκαν νομίσματα εδώ, διότι τα Μέγαρα ήταν ένα από τα τρία κέντρα εμπορίου στον ελλαδικό χώρο. Δείτε το ρωμαϊκό χάρτη Tabula Peutingeriana και θα καταλάβετε. Επί Βυζαντίου, τον 5ον αι. γνωρίζουμε ότι κατασκευάζονται είτε επισκευάζονται τα δημόσια λουτρά από τον Διογένης Κούντ(1) στην αρχαία αγορά και δαπανήθηκαν 100 χρυσά για την επισκευή των πύργων στις δύο Ακροπόλεις. Επίσης τον 6ο αι. στην Ε’ Οικουμενική Σύνοδο συμμετέχει ο Επίσκοπος Μεγαρέων Διονύσιος (2). Τον Μεσαίωνα που έμεινε γνωστός ως η περίοδος των ‘’Σκοτεινών Αιώνων’’, τα Μέγαρα ακολουθούν –όπως ήταν λογικό- το ελληνόφωνο ανατολικό κομμάτι της βυζαντινής αυτοκρατορίας, που ο Αυτοκράτορας είναι και ο ηγέτης της θρησκείας. Από εκείνη την εποχή έχουμε την μαρτυρία από την ύπαρξη διαφόρων Εκκλησιών και Ι. Μονών, πέριξ της πόλεως, μάλιστα τον Άγιο Αθανάσιο στο Μεγαρικό Κάμπο(3). Αργότερα οι βενετσιάνοι, οι καταλανοί και οι φράγκοι κάνουν την δική τους σκληρή παρουσία στα Μέγαρα έως την κατάληψη των τούρκων. Έτσι, βλέπουμε πως μπορεί η πόλις να συρρικνώθηκε στο λόφο της Αλκάθου, αφού ο πληθυσμός της πέρασε τόσα δεινά από τους κατακτητές αλλά ποτέ δεν εγκαταλείφθηκε από τους Μεγαρείς!
Μάλιστα, είναι άλλη μία απόδειξη ότι δεν έμειναν επί μακρό χρονικό διάστημα ξένοι είτε κατακτητές στα Μέγαρα. Με αυτό, θέλω ακόμα να επισημάνω πως οι Μεγαρείς δεν εγκατέλειψαν ποτέ την πόλη τους. Ξέρεται, ακούγεται στα χρόνια μας ένας περίεργος μύθος ό,τι δηλαδή τα Μέγαρα είχαν εγκαταλειφτεί. Δεν γνωρίζω από πού προήλθε αυτή η μυθοπλασία αλλά ποτέ οι Μεγαρείς δεν άφησαν ακατοίκητη την πόλη. Η ιστορία με τα καταγεγραμμένα γεγονότα της αποδεικνύει την αλήθεια.
Επί ρωμαϊκής αυτοκρατορίας κόπηκαν νομίσματα εδώ, διότι τα Μέγαρα ήταν ένα από τα τρία κέντρα εμπορίου στον ελλαδικό χώρο. Δείτε το ρωμαϊκό χάρτη Tabula Peutingeriana και θα καταλάβετε. Επί Βυζαντίου, τον 5ον αι. γνωρίζουμε ότι κατασκευάζονται είτε επισκευάζονται τα δημόσια λουτρά από τον Διογένης Κούντ(1) στην αρχαία αγορά και δαπανήθηκαν 100 χρυσά για την επισκευή των πύργων στις δύο Ακροπόλεις. Επίσης τον 6ο αι. στην Ε’ Οικουμενική Σύνοδο συμμετέχει ο Επίσκοπος Μεγαρέων Διονύσιος (2). Τον Μεσαίωνα που έμεινε γνωστός ως η περίοδος των ‘’Σκοτεινών Αιώνων’’, τα Μέγαρα ακολουθούν –όπως ήταν λογικό- το ελληνόφωνο ανατολικό κομμάτι της βυζαντινής αυτοκρατορίας, που ο Αυτοκράτορας είναι και ο ηγέτης της θρησκείας. Από εκείνη την εποχή έχουμε την μαρτυρία από την ύπαρξη διαφόρων Εκκλησιών και Ι. Μονών, πέριξ της πόλεως, μάλιστα τον Άγιο Αθανάσιο στο Μεγαρικό Κάμπο(3). Αργότερα οι βενετσιάνοι, οι καταλανοί και οι φράγκοι κάνουν την δική τους σκληρή παρουσία στα Μέγαρα έως την κατάληψη των τούρκων. Έτσι, βλέπουμε πως μπορεί η πόλις να συρρικνώθηκε στο λόφο της Αλκάθου, αφού ο πληθυσμός της πέρασε τόσα δεινά από τους κατακτητές αλλά ποτέ δεν εγκαταλείφθηκε από τους Μεγαρείς!
Καμία άλλη αρχαία ελληνική πόλη δεν κράτησε ζωντανό,
όλους αυτούς τους τραγικούς αιώνες για τη χώρα μας, το ελληνικό στοιχείο!
Τα αρχαία ονόματα που υπάρχουν σήμερα στους Μεγαρείς δεν
είναι προϊόν της "μόδας". Τούτα τα ονόματα τα έφεραν οι παππούδες και οι
γιαγιάδες μας κληρονομιά, από τους αρχαίους χρόνους και είναι μια ακόμα
απόδειξη της συνέχισης επί της μακραίωνης ύπαρξής μας.
Συνεχείζεται…
Σημειώσεις:
1. Στα Μέγαρα ο Διογένης Κουντ (αξιωματικός του
αυτοκράτορα Αναστασίου Α', πιθανόν Άρχοντας/Διοικητής των Μεγάρων) δαπάνησε, σύμφωνα
με την επιγραφή (που αναφέρεται ότι είχε διαβάσει ο Richard Chandler
στα Μέγαρα, όπως δηλώνει στο βιβλίο του“Travels in Greece” ), 100
τεμάχια χρυσού (χρυσινούς) στους πύργους, και του απέμειναν άλλα
150 τεμάχια, με 200 πόδια μάρμαρο, για την κατασκευή των
δημόσιων λουτρών (και αυτά τα λουτρά ήταν που έφερε στο φως η
αρχαιολογική σκαπάνη το 1936, στη περιοχή της αρχαίας αγοράς των Μεγάρων).
2. Το 553 μ.Χ. στη Ε’ Οικουμενική Σύνοδο συμμετέχει ο
Επίσκοπος Μεγαρέων Διονύσιος. Η Ε΄ Οικουμενική Σύνοδος έλαβε χώρα από
τις 5 Μαΐου έως τις 21 Ιουνίου του 553 στην
Κωνσταντινούπολη με τη συμμετοχή 165 επισκόπων, (64ος υπογράφει τα πρακτικά, ο
Επίσκοπος Μεγαρέων Διονύσιος), υπό την προεδρία του Πατριάρχη
Κωνσταντινουπόλεως Ευτυχίου.
3. Ο Άγιος Αθανάσιος 8ος- 9ος αι. πρόκειται
πιθανόν για Μοναστηριακό καθολικό. Περισσότερος πληροφορίες στο Δελτίο της Χριστιανικής
Αρχαιολογικής Εταιρίας, Τόμος ΚΣΤ' (2005) Σελ. 73-84. Μελέτη της κα Ιωάννας
Πουλημένου που μπορείτε να διαβάσετε στην ηλεκτρονική διεύθυνση:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου