ΤΑ ΜΕΓΑΡΑ (1676 – 1897). Μέρος πρώτο.

             Σχέδιο της πόλεως των Μεγάρων 1679. Του Άγγλου βοτανολόγου Wheller George που καθώς μαζί με τον Γάλλο Αρχαιολόγο Spon Jakob περιηγήθηκαν ατη περιοχή.

Πηγή εικόνας:

https://www.facebook.com/photo.php?fbid=386701311362710&set=pb.289842227715286.-2207520000.1359525864&type=3&theater

Τα Μέγαρα (1676 – 1897), είναι ένα βιβλίο οδοιπορικό στη πόλη των Μεγάρων. Ένα βιβλίο που δεν έγραψαν Μεγαρείς αλλά Μεγαρείς συνέλεξαν, με πολύ αγώνα και κόπο από σπάνια βιβλία, τις αναφορές των περιηγητών που περιδιάβηκαν και μελέτησαν τον λαό, τον τόπο τους εκείνα τα δύσκολα χρόνια. Και με αντικειμενικό κριτήριο την αλήθεια παρέδωσαν στην σύγχρονη ελληνική ιστορία ένα αξιόλογο έργο προς μελέτη και έρευνα των ιστορικών, των Αρχαιολόγων, των λαογράφων και κάθε ενδιαφερόμενου.

Οι διάφοροι περιηγητές, Ευρωπαίοι και Έλληνες, που βρέθηκαν στα Μέγαρα, από το 1676 έως το 1897, έγραψαν για τον περήφανο ΕΛΛΗΝΙΚΟ Μεγαρικό λαό που συνάντησαν, τονίζοντας με θαυμασμό 100% την Ελληνικότητα των κατοίκων, επίσης τις διάφορες ιστορικές περιοχές και την περίλαμπρη μακραίωνη ιστορία του τόπου.

Το βιβλίο εκδόθηκε τον Ιούλιο του 1987, από τον Δήμο Μεγαρέων και συνεργάστηκαν οι τοπικοί Σύλλογοι ‘’ Επιστημόνων Μεγάρων’’, ο λαογραφικός ‘’Χορός της Τράτας’’ και το λογοτεχνικό τμήμα της ‘’Ν. Εστίας Μεγάρων’’. Ενώ, την επιμέλεια του όλου έργου είχε  ο ομότιμος καθηγητής μετεωρολογίας, πρόεδρος της Δημοτικής Βιβλιοθήκης Μεγάρων, συγγραφέας, αρθρογράφος και μελετητής - ερευνητής της Μεγαρικής ιστορίας κος Στέλιος Γκίνης.

Με αιτία αυτό το εξαίρετο βιβλίο συναντήσαμε τον κ. Γκίνη και αναπτύξαμε μια ακόμα συζήτηση μαζί του.

Ερώτ.: Το βιβλίο ‘’Τα Μέγαρα(1676 – 1897)’’, στο οποίο συμμετείχατε έχοντας -πραγματικά το βαρύ φορτίο της ιστορίας- στην επιμέλεια του έργου, ανακαλύπτουμε ένα λαό –τον Μεγαρικό- να ζει κυριολεκτικά στη φτώχεια χωρίς όμως να έχει χάσει την ελληνική του ταυτότητα τόσο στη γλώσσα όσο και στα ελληνικά ήθη και έθιμα. Είναι απορίας αλλά και μελέτης άξιο πως μια χούφτα Έλληνες (γύρω στις 7000 Μεγαρέων αναφέρουν οι περιηγητές), να ζουν  μέσα σε μία ‘’ημιελεύθερη’’ κατάσταση κάτω από την σκιά της οθωμανικής αυτοκρατορίας. Τι νομίζεται εσείς ότι συνέβηκε;  

Στέλ. Γκίνης: Αρχικώς να δηλώσω πως αυτό δεν ήταν προνόμιο της οθωμανικής αυλής δηλαδή, δεν μας δόθηκε ουσιαστικά ποτέ καμία ελευθερία από τους κατακτητές τούρκους. Είναι πολλές οι συγκυρίες και μάλλον ηρωικές –εάν μου επιτραπεί να τις χαρακτηρίσω έτσι για τους Μεγαρείς- που συνέθεσαν τα γεγονότα. Η έκπληξη και ο θαυμασμός που έδειξαν οι περιηγητές καθώς έφτασαν τότε στην πόλη μας, ακούγοντας να μιλούν μόνο ελληνικά και κατόπιν να διαπιστώνουν ότι όλοι οι κάτοικοι είναι Έλληνες. Τούτο, οι ηρωικοί Μεγαρείς το πλήρωναν σε αίμα και με αβάσταχτους φόρους. Ξέρεται ό,τι πέρα από τη μισή παραγωγή, που τους έπαιρναν οι τούρκοι κάθε χρόνο διότι εθεωρούντο τα χωράφια τουρκικά, ήταν αναγκασμένοι να δίνουν και στον αρχηγό των πειρατών τον Κρεβελιέ, 150 μεζούρες (πιθανών σακιά ή κουβέλια) σιτηρά; Φαντάζεστε τη ζωή των Ελλήνων, που υπόμεναν αλλά όμως και επέμεναν να ζουν στα πάτρια εδάφη τους με εκείνες τις τραγικές καταστάσεις; Από τη μία ο τούρκος κατακτητής κι από την άλλη οι πειρατές έκαναν την καθημερινότητά τους τραγική και φτωχή! Στο πρώτο μέρος του βιβλίου που είχα την επιμέλεια, ‘’τουρκοκρατία 1676 -1913’’, υπάρχουν πολύ χαρακτηριστικές αναφορές από του ευρωπαίους περιηγητές για το πώς ζούσαν πάντα με το φόβο ‘’από στιγμή σε στιγμή’’, όπως γράφει ο Spon Jacob, ότι θα φανερωνόντουσαν οι πειρατές. Έτσι, ΕΜΕΙΣ οι Μεγαρείς πληρώσαμε πάρα πολύ ακριβά την συνέχιση της ύπαρξης της Ελληνικότητάς μας. Στο τόπο μας δεν μπόρεσαν να ζήσουν ξένοι, τούρκοι ή αρβανίτες. Εμείς, όμως αντέξαμε και με αίμα πρωτίστως κρατήσαμε την γλώσσα μας, την χριστιανική πίστη μας, τα ήθη και τα έθιμά μας!

Είμαστε από τα αρχαία χρόνια και παραμείναμε επίσης το ίδιο κάτω από όλους τους κατακτητές, ρωμαίους, βενετσιάνους, τούρκους κ.λ., η μόνη ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΣΤΙΑ που κρατούσε άσβεστη την ελληνική φλόγα.

Συνεχίζεται…