ΥΠΟ ΤΗΝ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ.

Η Μακεδονική κυριαρχία υπό του Μέγα Αλεξάνδρου.

Πηγή εικόνας: http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CF%81%CF%87%CE%B5%CE%AF%CE%BF:MacedonEmpire.jpg 

Η πόλις – κράτος των Μεγάρων μαζί με την Κέρκυρα, την Κόρινθο, το Κοινό της Ακαρνανίας, την Αθήνα, το Κοινό της Αχαΐας, το Κοινό της Εύβοιας και το Κοινό των Βοιωτών στις 2 Αυγούστου του 338 π.Χ., αντιτάχτηκαν απέναντι των Μακεδόνων, στη Χαιρώνεια, βλέποντας τα σχέδια επεκτατισμού τούτων προς τη Νότια Ελλάδα.

Η πολεμική σύγκρουση ήταν σκληρή και για τις δύο αντιμαχόμενες πλευρές. Καθώς η συγκεκριμένη μάχη χαρακτηρίστηκε από ιδιαίτερη σκληρότητα και ανδρεία για τους δυο στρατούς. Ύστερα από την πάροδο αρκετού χρόνου στην πεδιάδα της Χαιρώνειας, η νίκη άρχισε να γέρνει προς το μακεδονικό στρατόπεδο χάρη στη σπουδαία τακτική που εφάρμοσε ο Φίλιππος Β’ .       

Έτσι, ο Φίλιππος Β’ κατόρθωσε μετά από πολλά έτη αιματηρών εκστρατειών και έντονων διπλωματικών διαβουλεύσεων να καθυποτάξει και τους τελευταίους πυλώνες αντίστασης στα σχέδια του για επικράτηση στον ελλαδικό χώρο. Η νικηφόρα μάχη του Μακεδονικού στρατού, στη Χαιρώνεια το 338 π.Χ., σηματοδοτεί ουσιαστικά την αφετηρία της μακεδονικής κυριαρχίας στα πολιτικά πράγματα της Ελλάδας για σχεδόν έναν αιώνα.

Εκείνη την εποχή, το κράτος των Μεγάρων, είχε αρχίσει να ανασυντάσσεται μετά τις ‘’βιβλικές’’ καταστροφές που υπέστη από την πόλη –κράτος της Αθήνας κατά τον Πελοποννησιακό πόλεμο. Όπως πολύ παραστατικά αναφέρει ο Παυσανίας:  ’’ … γιατί άρχισε ο πόλεμος των Πελοποννησίων κατά των Αθηναίων, κατά τον οποίο κάθε χρόνο οι. Αθηναίοι ρήμαζαν με στόλο και στρατό τη χώρα των Μεγαρέων και τα δημόσια κτίρια κατέστρεψαν και τους ίδιους έφεραν στο έσχατο σημείο φτώχειας…’’(Παυσ. Α’ 40, 4). 

Όμως, η Μεγαρίδα είχε σχετικά επανέλθει και πάλι σε κάποια κοινωνικοοικονομική άνθιση ώστε η φιλοσοφική ''Διαλεκτική Σχολή'', που είχε ιδρύσει ο Μεγαρέας μαθητής του Σωκράτη, Ευκλείδης, να έχει μια ακμάζουσα δυναμική στον τότε γνωστό κόσμο.

Την περίοδο του πολέμου της Χαιρώνειας στη διεύθυνση της Μεγαρικής σχολής ήταν ο φιλόσοφος Στίλπων(1). Ο Στίλπων που ήταν και δεινός ρήτορας θα πρέπει να έπεισε συνεπώς τους Μεγαρείς να υποταχθούν στη κυριαρχία των Μακεδόνων. Έτσι, οι Μεγαρείς έκαναν Πρώτο Πολίτη της χώρας τους, τον Μέγα Αλέξανδρο, γιό του Φίλλιπου Β’ και Κύριο των Μεγάρων, τον Πτολεμαίο τον επικαλούμενο ‘’Σωτήρ’’.  Οπού καθώς φαίνεται, οι δύο αυτοί Άντρες, έτρεφαν μεγάλη εκτίμηση στις φιλοσοφικές απόψεις του Στίλπωνα και τιμή στη χώρα των Μεγαρέων.

Οι Μεγαρείς, κάτω από την Μακεδονική κυριαρχία του Πτολεμαίου είδαν το κράτος τους να αποκτά την παλαιά του αίγλη. Είναι επομένως, πολύ λογικό το επακόλουθο, Μεγαρείς στρατιώτες να ακολούθησαν τον Μέγα Αλέξανδρο στην μεγάλη εκστρατεία του προς τη Ανατολή.  

Όμως, η Μεγαρίδα που γνώρισε μια ακμαία πολιτιστική και κοινωνικοοικονομική άνθιση την εποχή των Μακεδόνων. Βρέθηκε και πάλι σε δεινή θέση, ανάμεσα στα πυρά των πολεμικών συρράξεων των διαδόχων του Αλεξάνδρου. Ώστε με την κατάληψη της χώρας από τον Δημήτριο τον Πολιορκητή, να ισοπεδώνει κυριολεκτικά τα Μέγαρα το 295π.Χ. (Πλούταρχος, ‘’Βίοι Παράλληλοι: Δημήτριος’’). 
Έκτοτε, καθώς αναφέρει ο Πολύβιος: Ο Δημήτριος ο Πολιορκητής και οι απόγονοί του, τοποθετώντας φρουρές ή τυράννους, δεν άφησαν σχεδόν καμία ελληνική πόλη ουσιαστικά ελεύθερη και αυτόνομη. Έτσι, μέσα σε αυτό το τυραννικό ρευστό καθεστώς αντιμετώπισαν οι Έλληνες νικηφόρα την κάθοδο προς την Ελλάδα του στρατού των Γαλάτων το 279 π.Χ. (2) με κάποιες συμμαχίες ελληνικών πόλεων που είχαν γίνει. Αλλά, τελικά υποτάχθηκαν στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία (197 – 146 π.Χ.). Όπου και πάλι η Μεγαρίδα χώρα ισοπεδώνεται...

Σημειώσεις:

(1)  Ο Στίλπων ήταν ένας σημαντικός Έλληνας φιλόσοφος, που γεννήθηκε στα Μέγαρα το 360 π.Χ.  Όπως αναφέρει ο Ηρακλείδης: ‘’Τόσο πολύ τους ξεπέρα­σε όλους στην επινοητικότητα και τη φιλοσοφία, ώστε λίγο έλειψε να στρέψει όλη η Ελλάδα σ´ αυτόν την προσοχή της και να μεγαρίσει.’’   

Για τον Στίλπων, ο Φίλιππος ο Μεγαρικός αναφέρει επί λέξει τα εξής: ‘’Από τον Θεόφραστο απέσπασε τον Μητρόδωρο τον θεωρητικό και τον Τιμαγόρα από τη Γέλα. Από τον Αριστοτέλη τον Κυρηναϊκό, τον Κλείταρχο και τον Σιμμία. Από τους διαλεκτικούς, απέσπασε τον Παιώνειο από τον Αριστείδη, ενώ τον Δίφιλο τον Βοσποριανό του Ευφάντου και τον Μύρμηκα του Εξαινέτου, που πήγαν για να τον αντικρούσουν, τους έκανε φανατικούς οπαδούς του’’.

Αδιαφιλονίκητα ήταν μία μεγάλη φιλοσοφική μορφή της εποχής του.

(2)Οι Μεγαρείς με αρχηγό τον Μεγαρέα πολέμαρχο Ιππόνικο, βρέθηκαν ενεργεί στις μάχες με τους υπόλοιπους Έλληνες κατά την κάθοδο των Γαλάτων.