Σάββατο 23 Φεβρουαρίου 2013

‘’CHRONIQUE D’ UNE JOURNEE MEGARIENNE’’ (3ο Μέρος)

Οι πρόσφατες αρχαιολογικές ανασκαφές (2010 – 2012), στο Μεγαρικό κάμπο και στη θέση Ορκός όπου έφεραν στην επιφάνεια μεγάλο μέρος του αρχαίου υδροδοτηκού συστήματος της πόλης του 6ου αιώνα π.Χ.  Έπεισε τους αρχαιολόγους να μιλήσουν για τον αρχαίο Ρους, αλλά και όλο το έργο να χαρακτηριστεί –επίσημα πλέον- ότι είναι ένα εξαίρετο πρωτόλειο έργο του μεγάλου μηχανικού της αρχαιότητας, του Μεγαρέα Ευπαλίνου.
Όμως, κατά χρονικά διαστήματα και βάση πάντα των ποιων πρόσφατων αρχαιολογικών ανακαλύψεων, όσοι ασχολήθηκαν με τη Μεγαρική ιστορία παρουσίαζαν "κάπως" διαφορετικές  εκδοχές για το πως έφθανε το νερό στη κεντρική κρήνη (την επονομαζόμενη του Θεαγένους). Ο Arthur Muller, στα MEGARIKA αναφέρει ότι το νερό που κατέληγε στη κεντρική κρήνη, Βόρεια της αρχαίας Αγοράς των Μεγάρων, ερχόταν από την Ρους ανεβαίνοντας την βόρεια πλευρά των Ακροπόλεων, μέσα σε πήλινες σωλήνες. Και για να νικηθεί η ανηφορική κλήση έσκαβαν σε ανάλογο βάθος (δηλαδή, όλο και πιο βαθειά). Ο Muller υποστηρίζει αυτή την άποψη διότι η μελέτη και οι φωτογραφίες που υπάρχουν στην Ελληνική Αρχαιολογική Υπηρεσία από τις πρώτες (1899) και τις κατά καιρούς ανασκαφές προς τα εκεί εστιάζουν…      


Η κρήνη του "Θεαγένους" ένα θαυμάσιο αρχιτεκτονικό έργο της αρχαίας Μεγαρικής μηχανικής.

Το τοπογραφικό σχεδιάγραμμα και η άποψη του Arthur Muller για το πως έφθανε το νερό στην αρχαία κεντρική κρήνη.

Από τις ανασκαφές του 1899.





Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου