ΔΙΑΛΕΚΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ (Φιλοσοφική μέθοδο της Μεγαρικής Σχολής).

 Έλληνες φιλόσοφοι, που οι απεικονίσεις τους βρίσκονται σε πολλές Ορθόδοξες εκκλησίες και μοναστήρια μέχρι σήμερα.

                 Πηγή εικόνας: http://filostratos.pblogs.gr/2012/11/poios-einai-o-theos-twn-hristianwn.html

Η Διαλεκτική Φιλοσοφική Κίνηση (επιπροσθέτως και διαλεκτική μέθοδος ) είναι η διαδικασία όπου εκθέτονται φιλοσοφικά επιχειρήματα για την επίλυση μίας διαφοράς επί των εννοιών  και που έχει κεντρική σημασία στην Δυτική (ευρωπαϊκή) αλλά και την Ανατολική (περισσότερο ινδική) φιλοσοφία από την αρχαιότητα. 

Η λέξη ‘’διαλεκτικός’’, ή  ‘’διαλεκτική’’, είτε ‘’διαλεκτικό’’  προέρχεται από την αρχαία Ελλάδα, που σημαίνει διεξάγω συζήτηση, και έγινε δημοφιλής από την Μεγαρική Σχολή καθώς επίσης αργότερα χρησιμοποιήθηκε και τον Πλάτωνα για τους διαλόγους του Σωκράτη που έγραψε. 

Σαν Διαλεκτική κίνηση είτε μέθοδος, εννοείται η συζήτηση ανάμεσα σε δύο ή περισσότερους ανθρώπους που κατέχουν διαφορετικές απόψεις για ένα θέμα, και που επιθυμούν να πλησιάσουν την αλήθεια (ουσία) του θέματος, ώστε να την καθιερώσουν και να την καθοδηγήσουν (προς την ουσία) μέσω μίας αιτιολογημένης επιχειρηματολογίας. 

Ενώ, διαλεκτικοί φιλόσοφοι, αναφέρονται με αυτό το συγκεκριμένο όνομα (από τις αρχαίες πηγές, Διογένης Λαέρτιος κ.α.) μια ομάδα φιλοσόφων που συγκαταλέγονται μεταξύ των φιλοσόφων της Μεγαρικής Σχολής. Καθώς, όμως αυτοί ακολούθησαν την φιλοσοφική οδό της Διαλεκτικής διαμορφώνοντας έτσι μια ξεχωριστή κίνηση (αίρεση ή κάστα). Έδρασαν από τον 4^ον π.Χ αιω. έως και τα μέσα του 2^ου π.Χ αιω.

Ο όρος της διαλεκτικής δεν είναι συνώνυμος και δεν θα πρέπει να μπερδεύεται με τον όρο της ρητορικής, που είναι η μέθοδος της τέχνη του λόγου και που επιδιώκει να πείσει, να ενημερώσει, ή να παρακινήσει ένα ακροατήριο προς ένα σκοπό. Επίσης ο όρος της διαλεκτικής δεν είναι συνώνυμος ούτε και με τον όρο της συζήτησης. 

Η Διαλεκτική δεν εμφανίζει καμία συναισθηματική δέσμευση όπου είναι δυνατόν να θολώσει την ορθολογική κρίση.  Έτσι οι διαφορετικές απόψεις, θέσεις, αποδεικνύονται σωστές ή λάθος εφόσον τα αιτιολογημένα επιχειρήματα που τέθηκαν, μέσω της διαλεκτικής μεθόδου, οδήγησαν προς την ορθολογική σκέψη.  

Κύριο φιλοσοφικό ενδιαφέρον των φιλοσόφων (των προερχόμενων από τη Μεγαρική Σχολή), Κίνησης, ήταν τα επιτεύγματα της διαλεκτικής ικανότητας, συμπεριλαμβανομένης της ανάπτυξης και επίλυσης των λογικών παραδόξων. Έκαναν επίσης αρκετά σημαντική την θετική συμβολή τους στην ανάπτυξη της προτασιακής λογικής. 

Σε μια πρόχειρη χρονολογική λίστα της Διαλεκτικής Κίνησης τα μέλη που μπορούν να συμπεριλήφθουν είναι: Ο Ευβουλίδης της Μιλήτου, ο Κλινομάχος των Θουρίων, ο Εύφαντος από τον Όλυνθο, ο Διονύσιος ο εκ Χαλκηδόνος, ο Διόδωρος ο Κρόνος, ο Στίλπων ο Μεγάρων, ο Ζήνων από το Κίτιον και ο Αριστείδης ο Αθηναίος που το έργο του θεωρείται πως είναι το πρώτο χρονικά κείμενο της Αθηναϊκής χριστιανικής φιλοσοφίας.

Συνεχίζεται…

Βιβλιογραφία:

Οι βασικές αρχές της μαρξιστικής φιλοσοφίας, Αθήνα, Σύγχρονη εποχή, 2005 ISBN 960-224-986-2

Ελληνικά και λατινικά κείμενα.

Αλέξανδρος Αφροδισιάδα, Σχολιασμός «Πριν Analytics 1» του Αριστοτέλη, Μ. Wallies (επιμ.), CAG 4,6, Βερολίνο: Γ. Reimer, 1899.

Αριστοτέλης, κατηγορίες και όσον αφορά την ερμηνεία , Λ. Μίνιο-Paluello (επιμ.), Oxford: Oxford University Press, 1949.

Αριστοτέλης, Μεταφυσική , W. Jaeger (επιμ.), Oxford: Oxford University Press, 1957.

Boethius, Σχολιασμός του Αριστοτέλη «Περί Ερμηνείας» , δεύτερη έκδοση , Γ. Meiser (επιμ.), Λειψία 1880.

Κικέρων, οπίσθια και Πριν ακαδημαϊκοί , Plasberg Ο. (επιμ.), Λειψία 1922 (repr. Stuttgart 1966).

Κικέρων, την μαντεία, την τύχη, και Τίμαιος , Ax W. (επιμ.), Λειψία 1915 (repr. Stuttgart 1965).

Ο Διογένης ο Λαέρτιος, Βίοι Φιλοσόφων του , 2 vols. Μ. Marcovich (επιμ.), Στουτγκάρδη & Λειψία: BG Teubner, 1999.

Επίκτητος, Διατριβές και enchiridion , Η. Schenkl (επιμ.), Λειψία 1916.

Φιλόπονος, Σχολιασμός «Πριν Analytics» του Αριστοτέλη , Μ. Wallies (επιμ.) CAG 13,2, Βερολίνο: Γ. Reimer, 1905.

Πλούταρχος, Ηθικά , I-VII, WJ Paton, J. Wegehaupt, Μ. Pohlenz et. αϊ . (Επιμ.) Λειψία 1925-67.

Σέξτος ο Εμπειρικός, Έργων , Η. J. Mutschmann και Mau (επιμ.) Λειψία 1914-61.

Σιμπλίκιος, Σχολιασμός του Αριστοτέλη «Κατηγορίες» , Γ. Kalbfleisch (επιμ.) CAG 8, Βερολίνο: Γ. Reimer, 1907.

Χρυσόστομος Παπαδόπουλος. Η Εκκλησία της Αθήνας.

McKeon, R. (1954) «Διαλεκτική και Πολιτική Σκέψη και Δράση». Ηθική 65, Νο. 1: 1-33.

Postan, Μ. (1962) «Λειτουργία και Διαλεκτική στην Οικονομική Ιστορία," Η Οικονομική Επιθεώρηση Ιστορία, αρ. 3.

Gill, Mary Louise? Pellegrin, Pierre (2006), Ένας σύντροφος στην Αρχαία Φιλοσοφία , Blackwell