ΛΙΑΚΟΥΣ =ΑΛΥΚΟΥ ΚΩΜΗ (Μέρος πρώτο)

Μια ακόμα συνάντηση με τον αξιοσέβαστο καθηγητή κ. Στέλιο Γκίνη (όπου και πάλι νιώσαμε περίσσιο θαυμασμό για τις αστείρευτες ιστορικές γνώσεις του). Ώστε έτσι, πιστεύουμε ό,τι ένα ακόμα κομμάτι προστέθηκε στο ιστορικό παζλ της Μεγαρίδας.

Τούτη τη φορά, η συζήτησή μας επικεντρώθηκε στη πολύ παλιά ονομασία ‘’ΛΙΑΚΟΥΣ’’, μιας περιοχής, Δυτικά της πόλεως των Μεγάρων και που μέχρι πριν τριάντα χρόνια, η συγκεκριμένη περιοχή, ήταν γεωργική με χωράφια για σιτηρά και ελαιόδεντρα. Ενώ σήμερα, ένα μεγάλο μέρος της έχει οικοδομηθεί και ενταχθεί στην επέκταση της πόλης.

Στ. Γκίνης:  Έχουν δυστυχώς χαθεί πολλές αρχικές έννοιες από τις ονομασίες των περιοχών μας π.χ.: Η περιοχή Λιακούς που κατά την Μεγαρική ιστορία εκεί θα πρέπει να ήταν το ηρώο (μνήμα) του γιού του Σκείρωνα αλλά και η κώμη Άλυκος που πίρε το όνομά της από τον Άλυκο.

Ερώτηση: Δηλαδή, η λέξη δεν προέρχεται από τα λιακωτά των σπιτιών (εξώστες είτε αυλές);

Στ. Γκίνης: Ασφαλώς και όχι! Ποτέ, από όσο γνωρίζω , στα κατοπινά χρόνια απ’ όταν χάθηκε η κώμη Άλυκος, δεν υπήρξε εκεί οικισμός είτε μονωμένα σπίτια. Χωράφια με αιωνόβιες ελιές δέσποζαν μέχρι πριν μερικές δεκαετίες στη περιοχή. Μετά το 1950, κτίσθηκαν και κάποια πτηνοτροφία κι όπου στα μέσα της δεκαετίας του 1960, άρχισε οικιστικά η πόλη να επεκτείνεται προς τους Λιακούς. Η ονομασία ΛΙΑΚΟΥΣ έχει σαφέστατα να κάνει με την Μεγαρική κώμη που έφερε την ονομασία του ΑΛΥΚΟΥ. Πολύ εύκολα μπορείτε να καταλάβετε πως η λέξη ‘’Λιακούς’’ είναι παραφορά της ονομασίας Άλυκους!   

Ερωτ.: Ποιος ήταν ο Άλυκος;

Στ. Γκίνης: Ο Σκίρων με την γυναίκα του Χαρικλώ, κόρη του βασιλιά Κυχρέως της Σαλαμίνας και εγγονή του θεού Ποσειδώνα. Γέννησαν δύο παιδιά την Ενδηίδα τη μητέρα των Τελαμώνα - Πηλέα. Και τον Άλυκο που συμμάχησε μαζί με τους Διόσκουρους, σε μάχη κατά του Θησέα στις Αφίδνες. Διότι ο Θησέας είχε απαγάγει την αδελφή των Διοσκούρων, την Ελένη από την Σπάρτη, και την έκρυβε μαζί με την μητέρα του στις Αφίδνες. Στη μάχη αυτή ο Άλυκος έχασε τη ζωή του από τον Θησέα. Ο Πλούταρχος αναφέρει ότι οι Μεγαρείς ενταφίασαν τον Άλυκο στο τόπο που είναι η Μεγαρική Άλυκος  (Πλούταρχος, βίοι παράλληλοι, ‘’Θησέας – Ρωμύλος’’, 32.5: "ἐνταῦθά φασι καὶ Ἄλυκον πεσεῖν τὸν Σκείρωνος υἱόν, συστρατευόμενον τότε τοῖς Διοσκούροις, ἀφ᾽ οὗ καὶ τόπον τῆς Μεγαρικῆς  Ἄλυκον καλεῖσθαι τοῦ σώματος ἐνταφέντος[…]").    

Ερωτ.:  Αυτά βέβαια ανήκουν στη προϊστορία. Όμως έχει επικρατήσει η Αθηναϊκή μυθολογία για τον Θησέα και τον Σκίρωνα όπου δυστυχώς –η μεγάλη μάζα των μελετητών της ελληνικής ιστορίας- δεν γνωρίζουμε τη Μεγαρική θέση/άποψη περί αυτών των ιστορήσεων.

Στ. Γκίνης: Ο Πλούταρχος αναφέρεται εκτενέστατα στον Σκίρωνα και τον γιο του Άλυκο. Μάλιστα, για να έχουν κύρος οι λόγοι του, λέγει πως αντλεί τις πληροφορίες από τον Ηρέα.  Ο Ηρέας ή και επίσης -μπορεί να τον συναντήσετε- σαν Ηραγόρα, ήταν αρχαίος Έλληνας Ιστορικός από τα Μέγαρα. Έργο του ήταν τα ‘’Μεγαρικά’’, τα οποία δια των επίσης ιστορικών Ερμίππου και Ίστρου χρησιμοποίησε ο Πλούταρχος στους βίους του Θησέα και του Σόλωνα. Θα σας συνιστούσα να ξαναμελετούσατε από τους βίους παράλληλους του Πλούταρχου, τους βίους:  Σόλων – Ποπλικόλας και Θησέας- Ρωμύλος.

Υ.Γ.
Προς τον ομότιμο καθηγητή μετεωρολογίας, πρόεδρο της Δημοτικής Βιβλιοθήκης Μεγάρων, συγγραφέα, αρθρογράφο και μελετητή - ερευνητή της Μεγαρικής ιστορίας κον Στέλιο Γκίνη.
1. Όπως καταλαβαίνετε κύριε καθηγητά, ήδη μελετούμε τον Πλούταρχο!
2. Σας ευχαριστούμε για τις σημαντικές ιστορικές πληροφορίες σας. Μακάρι η πόλις των Μεγάρων να διέθεται και άλλους μελετητές της μακραίωνης ιστορία της που να έχουν εμβαθύνει τόσο πολύ! Αλλά και να σκορπούν με αγάπη και κατανόηση την αστείρευτη γνώση!  
     

 Συνεχίζεται…