ΚΩΜΗ ΣΑΙΣΑΡΙΑ = ΕΛΕΥΣΙΝΑ. (Τελευταίο)

                   Τα σύνορα της Μεγαρίδας χώρας επί Μινωικής εποχής, Μυκηναϊκής περιόδου έως και την Γεωμετρική περίοδο.

Η Μεγαρική κώμη Σαισαρία λειτούργησε σχεδόν όλους τους αιώνες της ύπαρξής της σαν περιφερειακό αγροτικό κέντρο περισυλλογής των καρπών του Ράριου/Θριάσιου πεδίου (1900 – 700 π.Χ.). Και διοικητικά άνηκε πάντα στα Μέγαρα.

Την Μινωική εποχή (Χαλκοκρατία) εκεί υπήρξαν μόνο ελάχιστα οικήματα, αποθήκες και καταλύματα, πιθανών, των ανθρώπων που ασχολούνταν με τη μεταφόρτωση των αγροτικών προϊόντων προς το κεντρικό ανάκτορο των Μεγάρων.

Την Μυκηναϊκή περίοδο επάνω στα οικήματα χτίζεται είτε διαμορφώνεται έτσι το περιφερειακό μέγαρο του βασιλιά που και πάλι ανήκει διοικητικά στο κεντρικό των Μεγάρων (ίσως πρώτος βασιλιάς να ήταν ο Διοκλής). Την ίδια περίοδο τοποθετείτε ο βωμός στο ανάκτορο προς την λατρεία της αγροτικής θεάς Σαισαρίας ή Σαισάρας.

Αν δεχτούμε σαν τα σπάργανα μιας αληθινής ιστορίας, τους Αθηναϊκούς μύθους; Τότε θα πρέπει να δεχτούμε ότι από εκείνη την περίοδο γινόντουσαν επεκτατικές πολεμικές επιθέσεις του κεντρικού ανακτόρου των Αθηναίων για την κατάκτηση της εύφορης πεδιάδας του Ράριου. Άλλωστε και το πανάρχαιο τείχος του Δέματος αυτό φανερώνει. Κάτι βέβαια που επιβεβαιώνει και ο Παυσανίας αναφέροντας: ‘’Λένε πως οι Ρειτοί είναι αφιερωμένοι στη Δήμητρα και στην Κόρη. Μόνον οι ιερείς επιτρέπεται να ψαρεύουν εκεί. Απ' ό,τι ξέρω εκεί βρίσκονταν στην αρχαιότητα τα σύνορα Αθήνας και Ελευσίνας.’’ (Παυσ. Α΄38, 1)

Τα όνομα της Σαισαρίας σαν "Ελευσίνα", καθώς αναφέρει ο Παυσανίας, ολοκάθαρα φανερώνει πόσο είχε εισχωρήσει στις συνειδήσεις του αρχαίου κόσμου αυτή η άποψη της ονομασία για την Μεγαρική κώμη. Διότι στα αρχαία κείμενα η λέξη Ελευσίς δεν υπάρχει παρά μόνο σε συνάρτηση με τη θεά Δήμητρα ή τα Ελευσίνια μυστήρια!

 Επανερχόμαστε όμως πάλι στην ιστόρηση της κώμης Σαισαρίας. Τους σκοτεινούς αιώνες (1050 – 800 π.Χ.) φαίνεται να ανασυγκροτείτε η Μεγαρική κώμη Σαισαρία κατά τα Δωρικά πλέον πρότυπα και το περιφερειακό Μυκηναϊκό ανάκτορο να μετατρέπεται σε ιερό όπου εκεί λατρευόντουσαν δυο τοπικές θεότητες. Ήταν σαφέστατα αγροτικές τοπικές τελετές προς δύο θεές, καθώς ο Παμφώς και ο Όμηρος τις αποκαλούν Διογένεια, και είχαν τα εξής ονόματα: Παμμερόπη και Σαισάρα. Μέσα δε στο ιερό (όπως ήταν φυσικό) υπήρξε και ναός της Δήμητρας, δίχως όμως, να ‘’επισκιάζει’’ την τοπική λατρεία των θεαίνων που το ιερό ήταν αφιερωμένο σε αυτές. Ουσιαστικά εκεί δεν λατρευόταν η Δήμητρα και η Περσεφόνη από την αρχή. Τα μυστήρια και η λατρεία της Δήμητρας ξεκίνησαν και γινόντουσαν με όλη την μυστηριακή υπόστασή τους στη πόλη των Μεγάρων.    

Ως ακολούθως, φαίνεται πως στη γεωμετρική περίοδο τη θέση του ανακτόρου καταλαμβάνει ο χώρος του ιερού προς τις δύο θεότητες και δυτικά του λόφου, κατά μήκος της αρχαίας οδού προς τα Μέγαρα αρχαιολογικά φανερώνεται η ύπαρξη των ιδιωτικών οικιών της Μεγαρικής κώμης Σαισαρίας.

Την ίδια εποχή, περί τα μέσα του 7ου αι. π.Χ., η λατρεία των θεαίνων, μετά από την κατοχή των Αθηναίων, από μια αγροτική τοπική Μεγαρική εορτή που ήταν, μετατρέπεται (με την συνέργεια των ιερέων) σε ιερό και λατρευτικό χώρο όπου αποκτά ένα πανελλήνιο χαρακτήρα στο πρόσωπο της Δήμητρας και της κόρης.
Στα χρόνια του Σόλωνα (αρχές 6ου αι. π.Χ.) η Σαισαρία προσαρτάται οριστικά στην Αθήνα και τα Ελευσίνια Μυστήρια καθιερώνονται ως αθηναϊκή εορτή. Ενώ την εποχή του Πεισίστρατου (550-510 π.Χ.) το ιερό και τα διάφορα άλλα λατρευτικά οικήματα, δυτικά του λόφου, περιβάλλονται από ισχυρό τείχος με πύργους.

Την τελευταία δεκαετία του 6ου αι. π.χ. με τη δημοκρατική μεταρρύθμιση του Κλεισθένη (508-504 π.χ.) και τη διοικητική διαίρεση της πόλεως-κράτους των Αθηνών σε δέκα φυλές, η Ελευσίνα εντάσσεται στην Ιπποθοωντίδα και αποτελεί έκτοτε έναν από τους δήμους της φυλής αυτής.

                                                               Τέλος

Σημείωση της αρθρογράφου:

Δεν αναρτήθηκε βιβλιογραφία στη μελέτη για την Μεγαρική κώμη Σαισαρία (Ελευσίνα) διότι δεν χρειάζεται να υποστηριχτεί με βιβλιογραφία η αλήθεια που είναι σαφέστατα ηλίου φαεινότερη. Κάθε αρχαίο κείμενο που αναφέρεται στα Ελευσίνια μυστήρια, αποδεικνύει την αλήθεια. Αλλά και τα αρχαιολογικά ευρήματα στην περιοχή μαρτυρούν την αληθινή ιστόρηση της κώμης αυτής.