ΑΝΑΣΚΑΦΑΙ ΠΑΡΑ ΤΑ ΜΕΓΑΡΑ (μέρος 2ον)

Εικόνα αρχαίου θολωτού τάφου (Πελάνα)

Συνεχίζουμε και ερευνούμε τις αναφορές του Δ.Φίλιου, από την Εφημερίδα της Αρχαιολογικής Εταιρίας του έτους 1890:

Επιλέχθηκε λοιπόν, τούτη η αναφορά, για να θαυμάσουμε έναν αρχαίο θολωτό τάφο των Μεγάρων όπως παραστατικά τον καταγράφει ο αρχαιολόγος Δ. Φίλιος, ο οποίος και πρωτοστάτησε στην ανασκαφή του.  

Το απόσπασμα της αναφοράς του Δ. Φίλιου για τον αρχαίο Μεγαρικό θολωτό τάφο.

Σελ, 48, 49: […]Ενταύθα λοιπόν κατά την θέσιν την καλουμένην Κουρκούρι η θέα τάφου τινός εν τω βράχω λελαξευμένου εφείλκυσε μάλιστα την προσοχή μου. Ο τάφος είχε προανοιχθή παρά τινος χωρικού εξ Ειδυλλίας κατοίκου νυν Μεγάρων και πάλιν εν μέρει επιχωσθή παρήγγειλα λοιπόν τους σκαφείς να καθαρίσωσιν αυτόν και αύθις εντελώς, να σκάψωσι δε και προς δυσμάς αυτού μέρος, όποθεν, ως εικάζον, εγίνετο εις αυτόν η κατάβασις. Ο καθαρισμός εγένετο και ο τάφος πρόκειται νυν εις τα όμματα πάντων καθ’ όλον του το σχήμα πλην εννοείται της στέγης του, ήτις κατά ανοίξαντα αυτόν το πρώτον τυμβωρύχον ην θολωτή ο τάφος ελαξεύθη επί του βραχώδους εδάφους, αλλ’ επειδή τούτο δεν είναι αληθής βράχος, αλλ’ εκ των βραχωδών εκείνων στρωμάτων των εκ των Kalk-Rollen συμπηχθέντων κατ’ ακολουθίαν όχι πολύ στερεόν, ηναγκάσθηκαν οι λαξεύσαντες αυτόν να επιρρώσωσι τας πλευράς του κτίσαντες, όπου ήτο ανάγκη τοίχους εκ πωρίνων πλίνθων και τούτους ύστερον επήλειψαν δια χρίσματος, απλού όμως και άνευ γραφών. Έθηκαν δε εν αυτώ και δύο ως φαίνεται λάρνακας, ων μόνο η ετέρα νυν σώζεται (1) προς δυσμάς είχον λαξεύσει εν αυτώ τω βράχω τας βαθμίδας της κλίμακος, δι’ ης κατήρχετο εις αυτόν, προσθέντες και τεχχνητάς βαθμίδας ώστε να λάβη και διατηρήση των βαθμίδων. Ο τάφος μας αναμιμνήσκει αναντιρρήτος τους γνωστούς εκείνους θολωτούς τάφους της Κορίνθου. Ενός των οποίων διεσώθησαν εν μέρει και αι τοιχογραφίαι και αντιγραφείσαι υπό του ζωγράφου κ. Λύτρα δαπάναις της Εταιρίας κατετέθησαν εν Κεντρ. Αρχ. Μουσείω προς ευκολωτέραν παρά των βουλομένων μελέτην. Αλλ’ ο Μεγάροις τάφος δεν έφερε, έφερε όμως και φέρει και νυν έτι ενιαχού ήλους κατά τους τοίχους αφ’ ων τις οίδε τίνα ανηρτώντό ποτέ κτερίσματα τοιαύτα. Είναι αληθές, δεν ευρέθησαν άξια λόγου κατά τον τυμβωρύχον και την πιστοποιούσαν τους λόγους του δημοτική αρχήν την και παρεμποδίσασαν τότε την παραιτέρω του τάφου καταστροφήν. Ευρέθησαν όμως, ως μοι είπον, χρυσά τίνα φύλλα εις στέφανον πιθανώς ανήκοντα. […] Περί ετέρου δε τινος τάφου, ον ο ίδιος ανεκάλυψα, εν τω βράχω λελαξευμένου (μ. 2,00, πλ. 0,50, βάθους 0,70) περιττόν να κάμω μακρότερον λόγον ενταύθα, ούτε αυτός καθ’ αυτόν, ούτε τα τρία όλως κοινά αγγεία τα εν αυτώ ευρεθέντα εισί άξια λόγου. Αλλ’ η έρευνα των εδώ τόπων μ’ έφερεν εις την ανακάλυψιν σπουδαιοτέρου τινός κτίσματος, περί ου και έρχομαι να κάμω λόγον. […]    

Συνεχίζεται...